Late late late night

ㅤช่วงที่ฉันหายไปไม่รู้หรอกว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างแต่กับแดนนี่ เคทช์ น้องชายฉัน.. เพิ่งรู้ว่าพักนี้มีงานอดิเรกที่ดึงความสนใจของเขาไปได้อย่างดี อย่างน้อยก็คงช่วยให้เลิกดื่มเพื่อกลบความทุกข์จากการเป็นโกสต์ไรเดอร์

ㅤ

ㅤคืนนี้ก็เหมือนกัน.. แดเนียลนั่งจดจ่ออยู่หน้าจอ ฉันอยากเข้านอนตั้งแต่หลายชั่วโมงก่อนแต่รู้ชัดว่ายังไงแดนนี่ก็ต้องการคนนั่งอยู่ด้วย ฉันฝืนตัวเองเต็มที่แล้วแดนนี่.. ถึงจะอยู่จนเช้าบ่อยก็ไม่ได้แปลว่าฉันจะไม่มีวันง่วงสักหน่อย พ่ายแพ้ต่อร่างกายตัวเอง

ㅤ

ㅤรู้สึกเลยว่ากระเพาะกำลังบอกออกมาว่าขอขยับหน่อย ขอขย้อนอะไรก็ตามในนั้นออกมาหน่อย… ขอทีเถอะน่า ฉันปฏิเสธแน่นอนอยู่แล้ว ดังนั้นลาก่อนน้องชาย ถึงฉันจะอยากอยู่ด้วยแต่ขอพักผ่อนหน่อยดีกว่า

ㅤ

ㅤ”ไม่นั่งด้วยกันหน่อยเหรอ?” แดนนี่ถามกลับมาตอนฉันบอกกับเขาว่า

ㅤ”ไม่ไหวแล้ว ไปนอนก่อนดีกว่า”

ㅤ

ㅤถ้าฉันนั่งต่อมีหวังได้นอนอยู่ตรงนั้นด้วยสภาพไหนก็ไม่รู้ และคนที่ต้องสะกิดเรียกก็คือตัวแดนนี่เอง.. คิดดูแล้วสองวันก่อนแดนนี่ก็มาเจอฉันนอนน็อคติดโซฟาอยู่ด้วย ก่อนหน้านั้นถึงขั้นนั่งหลับคอหัก ฉันตั้งคำถามเหมือนหันนะว่าก่อนหน้านี้ฉันได้นอนหรือเปล่า?

ㅤลืมไปเลยว่าต้องนอน..